Ενόχληση από δονήσεις

Στην Ελλάδα δεν έχει οριοθετηθεί επίσημα το επίπεδο δονήσεων, που είναι επιτρεπτό σε ευαίσθητους χώρους, όπως χώρους προσωρινής και μόνιμης διαμονής και εργασίας. 

Η απάντηση στο ερώτημα: "Ποιό επίπεδο δονήσεων είναι ανεκτό και από ποιό σημείο και πάνω ξεκινά η ενόχληση" δίνεται σε τεχνικά πρότυπα άλλων χωρών, όπως στο γερμανικό DIN 4150.

Από τι εξαρτάται η ενόχληση από δονήσεις

Το είδος και ο βαθμός της ενόχλησης από δονήσεις εξαρτάται από:

• το απόλυτο μέγεθος (ένταση) της δόνησης
• τον χώρο και την χρονική στιγμή, που λαμβάνει χώρα το συμβάν
• το φασματικό περιεχόμενο της δόνησης
• την διάρκεια του συμβάντος
• την συχνότητα εμφάνισης του συμβάντος
• το αν το συμβάν εμφανίσθηκε ξαφνικά ή βαθμιαία
• το είδος και τον τρόπο λειτουργίας της πηγής των δονήσεων
• την σωματική και ψυχολογική κατάσταση του ενοχλούμενου
• την δραστηριότητα του ενοχλούμενου κατά την στιγμή του συμβάντος
• το αν ο ενοχλούμενος έχει συνηθίσει την εμφάνιση του συμβάντος ή όχι
• την σχέση του ενοχλούμενου με την πηγή των δονήσεων (ιδιοκτησιακή κλπ.)
• το αν στον χώρο (οικιστικό περιβάλλον), που βρίσκεται ο ενοχλούμενος είναι αναμενόμενο να εμφανισθεί ένα παρόμοιο συμβάν ή όχι
• τα δευτερεύοντα φαινόμενα (συντονισμός υαλοπινάκων, επίπλων και αντικειμένων και εκπομπή θορύβου).

Επίσης:

• Η έκθεση των ανθρώπων σε δονήσεις γίνεται συνεχώς, χωρίς όμως να γίνεται πάντα αντιληπτό.
• Ο βαθμός της ενόχλησης εξαρτάται από υποκειμενικές και αντικειμενικές παραμέτρους.
• Η ενόχληση μπορεί μόνο να αποκλεισθεί, όταν οι δονήσεις δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτές.

Σύμφωνα με το DIN 4150, οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να εκτίθενται σε δονήσεις, που μπορούν να γίνουν αντιληπτές και που μπορεί να δημιουργήσουν ενόχληση. Αυτό το πράγμα όμως, ακόμα και με τις σημερινές τεχνικές δυνατότητες, δεν μπορεί να καταστεί δυνατό. Αν τηρηθούν τα όρια, που αναφέρονται στο DIN 4150, τότε κατά κανόνα δεν λαμβάνουν χώρα σημαντικές ενοχλήσεις. Η μεθοδολογία αξιολόγησης του μεγέθους των δονήσεων, που «δέχεται» ο ενοχλούμενος και κατά συνέπεια το μέγεθος της ενόχλησης, περιγράφεται σε διάφορα τεχνικά πρότυπα και οδηγίες (DIN 4150, DIN 1311, DIN 45669, VDI 2057) και έχει σε γενικές γραμμές ως εξής:

• Μέτρηση του απόλυτου μεγέθους (ταχύτητα ταλάντωσης δόνησης, σε [mm/s]) σε διάφορα σημεία στον χώρο, όπου αναμένεται μέγιστη ταλάντωση (στο μέσον μιας επιφάνειας δαπέδου ή τοίχου).
• Η μέτρηση πρέπει να γίνει και στις 3 διαστάσεις (άξονες x, y, z). Αν η δόνηση έχει συνεχή και προβλέψιμη μορφή, τότε οι μετρήσεις στις 3 διαστάσεις, μπορεί να γίνουν η μία μετά την άλλη, αλλιώς πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα.
• Μέσω στάθμισης προκύπτουν τα μεγέθη ΚΒFmax και ΚΒFTr, που συγκρίνονται με τα αντίστοιχα όρια.

Για τις δονήσεις, που γίνονται αντιληπτές και που μπορεί να οδηγήσουν σε ενόχληση, ισχύουν τα ακόλουθα όρια (DIN 4150-2, πίνακας 1), μετρούμενα στη θέση του «δέκτη»:



Παρατήρηση:
Ώρες κοινής ησυχίας:
Η αξιολόγηση των δονήσεων, που συμβαίνουν κατά την διάρκεια των ωρών κοινής ησυχίας γίνεται με συντελεστή 2x.

Βιβλιογραφία
DIN 4150: Vibrations in buildings - Part 2 (1999): Effects on persons in buildings